Światło Rembrandtowskie w fotografii. Poradnik

Każdy fotograf na swojej drodze spotyka się z takim pojęciem jak “światło Rembrandtowskie”. Przy oglądaniu zdjęć różnych fotografów często możemy zobaczyć portrety, gdzie na policzku widnieje charakterystyczne światło w formie trójkąta lub kwadratu. Oprócz tego światło Rembrandtowskie cechuje się tym, że połowa twarzy modela jest w cieniu, a druga prawie całkowicie oświetlona. W tym przypadku wspomniany trójkąt pojawia się tylko po stronie cienia. Nadaje to dość dramatyczny efekt do zdjęcia.

Skąd wzięła się nazwa Rembrandt?

Taka technika wykonania zdjęcia została nazwana na cześć malarza z XVII w. Rembrandta Harmenszoon van Rijn. Prawda jest taka, że w tym okresie dużo artystów malarzy wykorzystywało ten styl oświetlenia w swoich pracach, natomiast Rembrandt był jego wielkim zwolennikiem i skutecznie wykorzystywał go w swoich pracach portretowych. Dzięki temu taki styl oświetlenia został właśnie nazwany nazwany jego imieniem. Niektóre źródła twierdzą, że większość portretów malował w jednym pokoju ze specyficznym ustawieniem okna i umieszczał swoich modeli w tym samym miejscu, tworząc stały i wyraźny styl oświetlenia i charakterystyczne dla siebie portrety.

Jak wykonać zdjęcie z oświetleniem Rembrandtowskim?

Światło Rembrandtowskie jest bardzo popularne przez to, że jest proste w wykonaniu, a przy użyciu tej techniki zdjęcia wyglądają profesjonalnie i dramatycznie. Niektóre schematy oświetlenia znacznie odróżniają profesjonalny portret od amatorskiego i to właśnie światło Rembrandtowskie jest jedną z nich. W większości przypadków model na zdjęciu pokazany jest ładnie i naturalnie, a dzięki cieniowi padającym na bok twarzy i dolną część podbródka twarz wygląda na cieńszą i linia szczęki jest korzystnie podkreślona. 

Żeby wykonać portret z użyciem światła Rembrandtowskiego, wystarczy jedno źródło światła. To może być okno, lampa studyjna z softboksem lub lampa reporterska z transparentną parasolką albo softboksem. Najpierw ustawiamy lampę wyżej wysokości oczu osoby portretowanej, po czym tą lampę obracamy na ok 45 stopni w stronę aparatu. Wysokość źródła światła ma duże znaczenie, ponieważ dzięki temu otrzymujemy ten trójkąt światła na policzku. Bardzo ważne jest, aby zwracać uwagę na przejście światła do cieni, ponieważ im większy kąt obrotu źródła światła w stosunku do modela, tym cieńszy cień i ostrzejsze przejście.

Elastyczność takiego ustawienia światła pozwala na stosowanie go w bardziej poważnych pozach, a nawet do portretów z uśmiechem. Światło Rembrandtowskie to technika, którą musi poznać każdy fotograf. Mając tylko światło od okna lub lampę reporterską warto wypróbować daną technikę, a potem ją modyfikować dodając własny styl.